Robert had geen bucketlist, geen échte wensenlijst dus.

Tevreden was hij, met wat was.

Niet meer, niet minder.

Maar hij had wél een wens. Een ogenschijnlijke vrij simpele in het huidige tijdperk. Niet voor hemzelf, dat was te laat. Maar voor wie na hem kwam.

Gewoon een pil, een poeder, een drankje of wat dan ook dat wél echt zou werken en niet alleen maar de symptomen zou bestrijden. Dat kon niet anders dan een kwestie van tijd zijn.

Eigenlijk is Robert’ wens uitgekomen. Het medicijn is er voor een belangrijke groep CF-ers. Maar… het wordt niet vergoed… Dat is verschrikkelijk toch?

Een wens had hij dus, omdat we dan wel kunnen zeggen dat we het leven samen prachtig hebben ervaren, maar CF op zichzelf is en blijft gewoon ronduit K…. Laat daar geen misverstand over bestaan.

Het is benauwd, het is pijnlijk en het is beperkend. Als dát nu eens achterwegen kon blijven en dan nog steeds tevreden zijn met wat is. Ooohhh, wat zou het leven voor wie na hem kwam dan mooi zijn…

Of… Of zou je de onschatbare waarde van het eenvoudige leven niet meer ervaren als de beperkingen, de pijn en de benauwdheid wegvallen…

Het was een vraag die zomaar weleens bij ons op kwam. Kon je eigenlijk wel altijd onthouden hoe bijzonder het is om vrij te kunnen ademen en alles te kunnen doen wat zo ontzettend gewoon is…?

… Dus was iedereen eigenlijk altijd maar zo tevreden, gewoon met wat is… Niet zo veel willen bezitten, beheersen en controleren. Niet zoveel meedoen aan hypes en je laten vangen in de greep van de marketing zodat je echt gelooft dat het leven dan pas goed is… Je denkt dat je mee moet in de fast-fasion, – food en – life…

Maar je moet dus helemaal niks…

Wat zou dat veel schelen in de kosten voor gezondheidszorg, als we dat met zijn alle eens niet meer deden… Dan konden we met gemak dit medicijn betalen… Want we hebben niet eens door dat het leven, zoals we het collectief nu leven, uitputtend is… Heel erg uitputtend zelfs…

Voor wie nu machteloos toekijkt, maar gelukkig geen CF of iets anders heeft; Jij kunt iets doen, echt! Het is simpel. Werk aan je gezondheid, doe aan preventie. Door onze huidige levensstijl worden we ziek, zieker, ziekst zonder dat we door hebben waar het door komt.

Dat beseffen, daar werden we toen al erg verdrietig van…

Voor diegene die ziek zijn door iets anders dan levensstijl blijft er meer geld over als wij met zijn allen zorgen dat we weer gezond gaan eten, bewegen, werken en wonen. Nog leuk om weer te ontdekken ook, veel meer energie gevend dan mopperen op een minister ook nog eens…